Ο Μπέρναρντ Χάρβεϊ Μιλκ γεννήθηκε στις 22 Μαΐου 1930 στη Νέα Υόρκη।Οι γονείς του ήταν εβραϊκής καταγω γής.Αρχισε να γίνεται γνωστός την εποχή που σπούδαζε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο του Ολμπανι,όταν έγραφε στη φοιτητική εφημερίδα.
Είχε ήδη συνειδητοποιήσει την ομοφυλοφιλία του,αλλά επέλεξε να διατηρηθεί το γεγονός κρυφό.Αφού υπηρέτησε στο αμερικανικό Ναυτικό επέστρεψε στη Νέα Υόρκη,όπου έκανε την πρώτη μεγάλη σχέση του με τον Τζον Κάμπελ που είχε γνωρίσει ενόσω δίδασκε στο Λονγκ Αϊλαντ.Ενώ είχε ήδη αρχίσει να αγωνίζεται για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων,ο Μιλκ ταλαιπωρείτο εξαιτίας της κρυφής ζωής που ήταν αναγκασμένος να κάνει.Μη αντέχοντας την καταπίεση,αποφάσισε να εγκαταλείψει τη Νέα Υόρκη και την υψηλόμισθη δουλειά του στη Γουόλ Στριτ για το Σαν Φρανσίσκο.
Πιονιέρος ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, «καταραμένος» εραστής, πιστός φίλος, ιδιόρρυθμος πολιτικός, ακούραστος μαχητής, πρότυπο ήρωα. Ο Χάρβεϊ Μιλκ ήταν ο πρώτος ανοιχτά ομοφυλόφιλος Αμερικανός που κατάφερε να καθήσει σε καρέκλα σημαντικού πολιτικού πόστου όταν το 1977 εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος (supervisor) του Σαν Φρανσίσκο. Η εκλογή του υπήρξε ισχυρό χτύπημα στο στομάχι της πουριτανικής αμερικανικής κοινωνίας, μια λάμψη στον σκοταδισμό που εκπροσωπούσαν άνθρωποι όπως η τραγουδίστρια Ανίτα Μπράιαντ, η οποία έγινε γνωστή κυρίως για τη σκληροπυρηνική στάση της εναντίον της ισότητας των ομο
φυλοφίλων (η Μπράιαντ ήθελε να περάσει νόμος σύμφωνα με τον οποίο η ομοφυλοφιλία θα εθεωρείτο ψυχική ασθένεια). Βέβαια, χάρη σε ανθρώπους όπως η Μπράιαντ, ο Χάρβεϊ Μιλκ βρήκε πλούσιο έδαφος για να δράσει κατά της μισαλλοδοξίας.
Το 1972 ο Χάρβεϊ Μιλκ μετακόμισε από τη Νέα Υόρκη στην περιοχή Εureka Valley του Σαν Φρανσίσκο, πόλη στην οποία έβρισκαν καταφύγιο οι ομοφυλόφιλοι που είχαν διωχθεί από τον στρατό λόγω της σεξουαλικής ταυτότητάς τους. Στη δεκαετία του 1930 η κοινότητα Castro στην καρδιά της Εureka Valley ήταν το γκέτο των σκανδιναβών μεταναστών και αργότερα της ιρλανδικής εργατικής τάξης. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 εγκαταστάθηκαν εκεί πολλοί ομοφυλόφιλοι, παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής. Η κοινότητα Castro ήταν ένα από τα λίγα σημεία στην Αμερική όπου οι ομοφυλόφιλοι μπορούσαν να ζουν με σχετική ελευθερία. Μαζί με τον εραστή του, τον Σκοτ Σμιθ ( Τζέιμς Φράνκο ), ο Μιλκ άνοιξε το κατάστημα φωτογραφικών ειδών Castro Camera, το οποίο ήταν περισσότερο χώρος συγκέντρωσης των γειτόνων παρά υγιής εμπορική επιχείρηση. Ηταν επίσης το σημείο συνάντησης αρκετών κατοίκων της κοινότητας, όχι απαραιτήτως ομοφυλοφίλων, των οποίων τα δικαιώματα είχαν καταπατηθεί. Σύντομα ο Μιλκ έγινε η φωνή της σιωπηλής πλειοψηφίας και το 1977 κατάφερε να εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος έπειτα από δύο αποτυχημένες απόπειρες. Μέσα σε έναν μόλις χρόνο οι δραστηριότητές του τον έκαναν διάσημο προκαλώντας αρρωστημένη ζήλια στον συντηρητικό (πρώην αστυνομικό) δημοτικό σύμβουλο Νταν Γουάιτ ( Τζος Μπρόλιν ), ο οποίος το 1978 δολοφόνησε εν ψυχρώ τον δήμαρχο Τζορτζ Μοσκόουν ( Βίκτορ Γκάρμπερ ) και τον Μιλκ στο γραφείο τους.
Ο Μιλκ μπορούσε πραγματικά να χειριστεί το σύστημα, να το φέρει στα μέτρα που εκείνος ήθελε, κάνοντας οτιδήποτε έκρινε απαραίτητο: από το να μποϊκοτάρει μια βιομηχανία παραγωγής μπίρας επειδή δεν έκανε προσλήψεις ομοφυλοφίλων ως το να περάσει νόμο που αφορούσε τη δημόσια αφόδευση των ζώων. Το ντροπαλό χαμόγελο που χάριζε γενναιόδωρα στον κόσμο και η αμηχανία στις κινήσεις των χεριών του σε κάθε δημόσιο λόγο του ανακλούσαν το πόσο όμορφα ένιωθε ένας γκέι στην εξουσία. Και τελικά δεν ήταν καθόλου τρομακτικό.
«Αν υπήρξε ένας λευκός γκέι Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, αυτός πολύ πιθανόν να είναι ο Χάρβεϊ Μιλκ» πιστεύει ο Βαν Σαντ που με το «Μilk» παρακολουθεί τον πολιτικό ακτιβιστή στα τελευταία οκτώ και δημιουργικότερα χρόνια της ζωής του.
Ο Μιλκ δεν ενέπνευσε μόνο τον αγώνα υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, αλλά διαφοροποίησε την ίδια την έννοια του αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα με πλατφόρμα του την ελπίδα. «Ο ρόλος της εξουσίας είναι να δίνει χώρο στην ελπίδα» ήταν ένα από τα μότο του. Τα «χρήματα του φορολογουμένου προορίζονται για την προστασία και όχι για την κατηγορία του».
Είναι πάντως αρκετά ειρωνικό που ύστερα από 16 χρόνια προσπάθειας το «Μilk» προβλήθηκε στις αίθουσες τον ίδιο μήνα που οι πολίτες της Καλιφόρνιας ψήφισαν υπέρ της Ρroposition 8 σύμφωνα με την οποία ο γάμος ανάμεσα σε πρόσωπα του ίδιου φύλου είναι νομικά παράνομος.
Τριάντα χρόνια μετά τον τραγικό θάνατο του Χάρβεϊ Μιλκ, ο αγώνας του συνεχίζεται και η ελπίδα παραμένει ζωντανή.
wikipedia
http://www.ssstroumfakiaaa.blogspot.com/
Είχε ήδη συνειδητοποιήσει την ομοφυλοφιλία του,αλλά επέλεξε να διατηρηθεί το γεγονός κρυφό.Αφού υπηρέτησε στο αμερικανικό Ναυτικό επέστρεψε στη Νέα Υόρκη,όπου έκανε την πρώτη μεγάλη σχέση του με τον Τζον Κάμπελ που είχε γνωρίσει ενόσω δίδασκε στο Λονγκ Αϊλαντ.Ενώ είχε ήδη αρχίσει να αγωνίζεται για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων,ο Μιλκ ταλαιπωρείτο εξαιτίας της κρυφής ζωής που ήταν αναγκασμένος να κάνει.Μη αντέχοντας την καταπίεση,αποφάσισε να εγκαταλείψει τη Νέα Υόρκη και την υψηλόμισθη δουλειά του στη Γουόλ Στριτ για το Σαν Φρανσίσκο.
Πιονιέρος ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, «καταραμένος» εραστής, πιστός φίλος, ιδιόρρυθμος πολιτικός, ακούραστος μαχητής, πρότυπο ήρωα. Ο Χάρβεϊ Μιλκ ήταν ο πρώτος ανοιχτά ομοφυλόφιλος Αμερικανός που κατάφερε να καθήσει σε καρέκλα σημαντικού πολιτικού πόστου όταν το 1977 εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος (supervisor) του Σαν Φρανσίσκο. Η εκλογή του υπήρξε ισχυρό χτύπημα στο στομάχι της πουριτανικής αμερικανικής κοινωνίας, μια λάμψη στον σκοταδισμό που εκπροσωπούσαν άνθρωποι όπως η τραγουδίστρια Ανίτα Μπράιαντ, η οποία έγινε γνωστή κυρίως για τη σκληροπυρηνική στάση της εναντίον της ισότητας των ομο
φυλοφίλων (η Μπράιαντ ήθελε να περάσει νόμος σύμφωνα με τον οποίο η ομοφυλοφιλία θα εθεωρείτο ψυχική ασθένεια). Βέβαια, χάρη σε ανθρώπους όπως η Μπράιαντ, ο Χάρβεϊ Μιλκ βρήκε πλούσιο έδαφος για να δράσει κατά της μισαλλοδοξίας.Το 1972 ο Χάρβεϊ Μιλκ μετακόμισε από τη Νέα Υόρκη στην περιοχή Εureka Valley του Σαν Φρανσίσκο, πόλη στην οποία έβρισκαν καταφύγιο οι ομοφυλόφιλοι που είχαν διωχθεί από τον στρατό λόγω της σεξουαλικής ταυτότητάς τους. Στη δεκαετία του 1930 η κοινότητα Castro στην καρδιά της Εureka Valley ήταν το γκέτο των σκανδιναβών μεταναστών και αργότερα της ιρλανδικής εργατικής τάξης. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 εγκαταστάθηκαν εκεί πολλοί ομοφυλόφιλοι, παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής. Η κοινότητα Castro ήταν ένα από τα λίγα σημεία στην Αμερική όπου οι ομοφυλόφιλοι μπορούσαν να ζουν με σχετική ελευθερία. Μαζί με τον εραστή του, τον Σκοτ Σμιθ ( Τζέιμς Φράνκο ), ο Μιλκ άνοιξε το κατάστημα φωτογραφικών ειδών Castro Camera, το οποίο ήταν περισσότερο χώρος συγκέντρωσης των γειτόνων παρά υγιής εμπορική επιχείρηση. Ηταν επίσης το σημείο συνάντησης αρκετών κατοίκων της κοινότητας, όχι απαραιτήτως ομοφυλοφίλων, των οποίων τα δικαιώματα είχαν καταπατηθεί. Σύντομα ο Μιλκ έγινε η φωνή της σιωπηλής πλειοψηφίας και το 1977 κατάφερε να εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος έπειτα από δύο αποτυχημένες απόπειρες. Μέσα σε έναν μόλις χρόνο οι δραστηριότητές του τον έκαναν διάσημο προκαλώντας αρρωστημένη ζήλια στον συντηρητικό (πρώην αστυνομικό) δημοτικό σύμβουλο Νταν Γουάιτ ( Τζος Μπρόλιν ), ο οποίος το 1978 δολοφόνησε εν ψυχρώ τον δήμαρχο Τζορτζ Μοσκόουν ( Βίκτορ Γκάρμπερ ) και τον Μιλκ στο γραφείο τους.
Ο Μιλκ μπορούσε πραγματικά να χειριστεί το σύστημα, να το φέρει στα μέτρα που εκείνος ήθελε, κάνοντας οτιδήποτε έκρινε απαραίτητο: από το να μποϊκοτάρει μια βιομηχανία παραγωγής μπίρας επειδή δεν έκανε προσλήψεις ομοφυλοφίλων ως το να περάσει νόμο που αφορούσε τη δημόσια αφόδευση των ζώων. Το ντροπαλό χαμόγελο που χάριζε γενναιόδωρα στον κόσμο και η αμηχανία στις κινήσεις των χεριών του σε κάθε δημόσιο λόγο του ανακλούσαν το πόσο όμορφα ένιωθε ένας γκέι στην εξουσία. Και τελικά δεν ήταν καθόλου τρομακτικό.
«Αν υπήρξε ένας λευκός γκέι Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, αυτός πολύ πιθανόν να είναι ο Χάρβεϊ Μιλκ» πιστεύει ο Βαν Σαντ που με το «Μilk» παρακολουθεί τον πολιτικό ακτιβιστή στα τελευταία οκτώ και δημιουργικότερα χρόνια της ζωής του.
Ο Μιλκ δεν ενέπνευσε μόνο τον αγώνα υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, αλλά διαφοροποίησε την ίδια την έννοια του αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα με πλατφόρμα του την ελπίδα. «Ο ρόλος της εξουσίας είναι να δίνει χώρο στην ελπίδα» ήταν ένα από τα μότο του. Τα «χρήματα του φορολογουμένου προορίζονται για την προστασία και όχι για την κατηγορία του».
Είναι πάντως αρκετά ειρωνικό που ύστερα από 16 χρόνια προσπάθειας το «Μilk» προβλήθηκε στις αίθουσες τον ίδιο μήνα που οι πολίτες της Καλιφόρνιας ψήφισαν υπέρ της Ρroposition 8 σύμφωνα με την οποία ο γάμος ανάμεσα σε πρόσωπα του ίδιου φύλου είναι νομικά παράνομος.
Τριάντα χρόνια μετά τον τραγικό θάνατο του Χάρβεϊ Μιλκ, ο αγώνας του συνεχίζεται και η ελπίδα παραμένει ζωντανή.
wikipedia
http://www.ssstroumfakiaaa.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου