Τους συναντήσαμε πολλές φορές...

Ανθρωπόμορφα πλάσματα της νύχτας,

θρεμμένα με ανθρώπινα σπλάγχνα,

αποστρέφονται τον Λόγο,

μισούν τον διάλογο, τη σκέψη.

Γονατίζουν μπροστά στον Ηγέτη,

μισούν τη διαφορετικότητα,

μισούν τον εαυτό τους.

Επέλεξαν το μαύρο του σκότους,

της τυφλής υποταγής, του...
μίσους.

Απελευθέρωσαν τον άνθρωπο των ενστίκτων,

των χαμηλών προσδοκιών.

Ξυρισμένα κεφάλια σε ξυρισμένες ψυχές.

Τους συναντήσαμε στη Ρώμη,

στο Άουσβιτς, στο Νταχάου,

στις λευκές πλαγιές της Πίνδου,

στα δάση των οροσειρών των Βαλκανίων,

στη Μαδρίτη, στη Βαρκελώνη,

τους αντιμετωπίσαμε στις πεδιάδες

της μαχόμενης Ελλάδας,

στα μπουντρούμια της Γυάρου, του Άη-Στράτη,

στα κολαστήρια της Μακρόνησου,

στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, όπου μύριζαν αίμα.

Είναι δίπλα μας, παραμονεύουν την ανάσα μας,

στηρίζονται στο φόβο του μικροαστού,

στη λατρεία της μικροϊδιοκτησίας,

στον θρίαμβο του Εγώ απάνω στη συλλογικότητα.

Έρπουν, συνωμοτούν, χτυπάνε

ανύποπτα θύματα, απομονωμένες υπάρξεις.

Είναι δειλοί, τρομάζουν μπροστά στη δύναμή μας,

επανδρώνουν τα Τάγματα Ασφάλειας

επειδή λατρεύουν τον θάνατο.

Τους νικήσαμε παντού,

οι συγκρούσεις μας ήταν πάντα νικηφόρες, πάντα συγκλονιστικές.

Ο Άνθρωπος απέναντι στο Θηρίο,

ο Άνθρωπος απέναντι στις στρατιές του Διαβόλου.

Δεν τους φοβόμαστε,

θα ξανανικήσουμε,

και η πορεία του Θριάμβου μας θα συγκλονίσει τους ουρανούς.

Βαδίζουμε μπροστά, βαδίζουμε ενωμένοι.

"βαθύ κόκκινο"