Τον προηγούμενο χρόνο ήρθαμε αντιμέτωποι με διάφορες παρατυπίες από τη μεριά του κράτους εναντίον των πολιτικών κρατούμενων. Αρχικά αναφέρομαι στις διπλές και τριπλές προφυλακίσεις αγωνιστών. Διαχώρισαν δηλαδή την κατηγορία της συμμετοχής σε επαναστατική οργάνωση από τις ενέργειες της και χρέωσαν διαφορετικές προφυλακίσεις για την ίδια υπόθεση, για το ίδιο δικαστήριο. Με αυτόν τον τρόπο εξασφάλισαν την παράταση της αιχμαλωσίας πολιτικών κρατουμένων χρησιμοποιώντας ακόμα και τρόπους που το ίδιο το σύνταγμα τους, δεν αναγνωρίζει ως νομότυπες διαδικασίες. Εκτός απ' αυτό, είδαμε άλλο ένα νέο φαινόμενο που εφαρμόζεται για πρώτη φορά. Επέβαλαν περιοριστικούς όρους σε αγωνιστές που αποφυλακίστηκαν μετά τη λήξη της 18μηνης προσωρινής τους κράτησης, κάτι το οποίο δεν προβλέπεται όταν κάποιος αποφυλακίζεται λόγω "18μηνου".
Τον Απρίλιο του 2012 ανακρίθηκα κι εγώ όπως πολλοί άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι, οι οποίοι κατηγορηθήκαμε για την Ε.Ο. Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς, για 250 ενέργειες τις οποίες έχει αναλάβει η συγκεκριμένη οργάνωση. Δεν προφυλακιστήκαμε εκ νέου ο Π. Μασούρας, η Ν. Καρακατσάνη κι εγώ παρ' όλο που ίσχυε το ίδιο πράγμα για όλους όσους αρνηθήκαμε τη συμμετοχή μας: η ανυπαρξία οποιουδήποτε στοιχείου που θα μπορούσε να "δικαιολογήσει" μία νέα προφυλάκιση. Οι περιοριστικοί όροι που μας επιβλήθηκαν έχουν την εξής ιδιαιτερότητα σε σχέση με τους συνηθισμένους όρους που επιβάλλονται. Οι όροι αυτοί είναι καθαρά φρονηματικού τύπου, αφού απαγορεύεται η είσοδος μας στα εκπαιδευτικά ιδρύματα και στους προαύλιους χώρους αυτών παρά το ότι δεν κατηγορούμαστε για τίποτα που έχει σχέση με πανεπιστημιακούς χώρους. Είναι μία επίθεση εναντίον αγωνιστών, κατά την οποία άτυπα μας ζητάνε να κάνουμε μία "φρονηματική δήλωση". ενώ δεν αναγνωρίζουν την πολιτική μας υπόσταση, μας κάνουν μία πολιτική επίθεση που στόχο έχει να "χτυπήσει" τις συλλογικές διαδικασίες συζήτησης, ζύμωσης και συνδιαμόρφωσης που τόσα χρόνια "στεγάζουμε" στους πανεπιστημιακούς χώρους. Η απαγόρευση αυτή στοχεύει στην ίδια μας τη συμμετοχή στο α/α κίνημα. Ως πολιτικοί αντίπαλοι του συστήματος οφείλουμε να υπερασπιστούμε την παρουσία μας σε εκείνους τους χώρους που χρόνια τώρα μέσα εκεί διαμορφωθήκαμε, εξεγερθήκαμε, δράσαμε,ζυμωθήκαμε, διαφωνήσαμε, συμφωνήσαμε. Σ' εκείνους τους χώρους που γεννήθηκε κάθε επαναστατικό και ανατρεπτικό. Εκείνους τους χώρους που το αναρχικό κίνημα, τους χρησιμοποίησε ως κέντρα αγώνων, εξεγέρσεων, μοιράσματος απόψεων και ανατρεπτικών ιδεών. Η ουσία όμως των περιοριστικών αυτών όρων, είναι να επιτεθούν σε όλα τα παραπάνω, ανεξάρτητα από το που θα συναντιέται το κίνημα για να συνδιαμορφώνει. Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι δεν επιτίθενται στα ντουβάρια ή σε μερικά κτίρια, χτυπάνε εμφανώς τις διαδικασίες μας, την οργανωμένη αλληλεγγύη και γενικότερα τη δράση μας. Αυτό που φοβούνται είναι η οργάνωση του αναρχικού κινήματος και αυτό προσπαθούν να ποινικοποιήσουν, είτε αυτό οργανώνεται μέσα σε πανεπιστημιακούς χώρους, είτε στις πλατείες και τους δρόμους, είτε στους λόφους και τα βουνά. Ουσιαστικά με το να προσβάλλουμε νομικά αυτούς τους όρους και να μπαίνουμε πάλι στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, δεν αποτελεί από μόνο του μία νίκη αν εμείς οι ίδιοι δεν πολεμήσουμε την ουσία αυτής της κατασταλτικής επιχείρησης που μεγαλώνει και απλώνεται απειλητικά πάνω από το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι της κοινωνίας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που σ' αυτή την εποχή που ζούμε τώρα, μας απαγορεύουν την είσοδο σ' αυτούς τους χώρους. Σε μία εποχή που ζούμε την πιο ύπουλη μορφή δικτατορίας, τη συγκαλυμένη.Είναι λοιπόν απαραίτητο να δημιουργηθούν οι κινηματικές αυτές σχέσεις και η κατάλληλη δυναμική ώστε να προασπίσουμε καταστάσεις οι οποίες με το πέρασμα του χρόνου παύουν να είναι αυτονόητες και κατακτημένες. Όπως η υπεράσπιση της πολιτικής μας ταυτότητας κατά τις συλλήψεις. Δεν είμαστε καθόλου μακριά από την εποχή που θα συλλαμβάνουν κάποιον από τον αναρχικό χώρο και θα θεωρείται τολμηρό και απόμακρο το να παραδεχτεί στις διωκτικές και ανακριτικές αρχές ότι είναι αναρχικός.
Η απαγόρευση εισόδου στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, η απαγόρευση επικοινωνίας με οποιοδήποτε τρόπο και μέσο με τους συγκατηγορούμενους μας, είναι η αρχή μιας νέας κατασταλτικής επιχείρησης εναντίον του ευρύτερου α/α χώρου. Ήδη με τον νέο αντιτρομοκρατικό νόμο απειλούμαστε με βαρύτατες κατηγορίες και διώξεις. Θεωρώ ότι αυτό το ζήτημα δεν αφορά μόνο όσους τους έχουν επιβληθεί οι συγκεκριμένοι περιοριστικοί όροι αλλά ολόκληρο τον αναρχικό χώρο. Αφού η επίθεση είναι πολιτική, πολιτικά πρέπει να απαντηθεί.
ΥΓ. Στις 13/4 έκανα προσφυγή για την άρση αυτών των όρων και θα συνεχίσω και με άλλες νομικές κινήσεις.
" Τούτη η πολιορκία θα είναι σκληρότερη
Για να μας πείσει
Να αποδεχτούμε μία δουλεία αβλαβή
Ωστόσο εν πλήρη ελευθερία "
Μ.Ν.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!
Στέλλα Αντωνίου
Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού
2/5/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου