Ο μπάτσος 12-36

Αναδημοσίευση από το μπλογκ αναρχογατούλης

Είμαι ο μπάτσος 12-36

 

Όταν χρειαστεί χρησιμοποιώ γυναίκες σαν ανθρώπινες ασπίδες όταν μου ρίχνουν πέτρες.
Όταν χρειαστεί κάνω κεφαλοκλείδωμα στις γυναίκες προκειμένου να τις μεταφέρω όπου χρειάζεται η υπηρεσία.

Όταν χρειαστεί βασανίζω ανθρώπους.

“Κάντε και καμιά σύλληψη”

Προστάζει ο αξιωματικός.

Η φάμπρικα συλλήψεων ξεκινά.

Τεμάχια θα σας κάνουμε πακέτο.

Πολλοί από εμάς αποκαλούμε τον κόσμο τεμάχια.
Τα τεμάχια είναι απλά..τεμάχια. Δεν έχουν ζωή. Δεν έχουν σημασία.

Αν το τεμάχιο απασχολεί ακόμα χειρότερα για το τεμάχιο.

Η δουλειά πρέπει να διεκπεραιώνεται.

Η αποστολή είναι η προστασία της πατρίδας μου.

Όταν τελειώσω την αποστολή μου γυρνάω σπίτι μου.
Γυρνάω σπίτι μου σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Η δουλειά έγινε. Τα τεμάχια βελάξανε λίγο αλλά έτσι είναι όλα τα τεμάχια.

Έτσι είναι αυτά. Όποιος τα βάζει με την υπηρεσία αυτά παθαίνει.

Εμείς είμαστε το Κράτος.
Το Κράτος είναι Εμείς.

Εμείς κρατάμε τις Θερμοπύλες.

Είμαστε “killers”.

Είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι.

Είμαστε Έλληνες.

Είμαστε εδώ.

Μετά γυρνάμε στα σπίτια μας.

Στα σπίτια μας είναι όλα ΟΚ.

Λίγο μουσική.

Καφεδάκι και τηλεόραση.

Καμιά γκομενίτσα.

Λίγο γυμναστήριο.

Ύπνος και υπηρεσία.

Ξύπνημα και ξύλο.

Το Κράτος είμαστε εμείς.

Προσκύνα.