Διαδηλώνουν νόμιμα οι παραγωγοί στην Πελοπόνησο, στα Τρίκαλα, στα Γιαννιτσά. Η "δημοκρατική" κυβέρνηση και η αστυνομία έλυσαν το πρόβλημα: στέλνουν τα ΜΑΤ και τις αύρες, που εφορμάνε αλαλάζοντας και χτυπώντας τα ρόπαλα στις ασπίδες τους σαν νέοι καννίβαλοι, κατατρομοκρατούν το λαό, ξυλοκοπούν βάναυσα με τα ρόπαλα τους όποιον βρουν μπροστά τους, χυδαιολογώντας και βρίζοντας, πνίγουν όλο τον κόσμο στα δακρυγόνα ρίχνοντας τα όπου μπορούν και εναντίον όλων. Μετατρέπουν γενικά το χώρο σε βομβαρδισμένη περιοχή εμπόλεμης περιόδου και γυρίζουν νικητές και τροπαιούχοι απ' την πολεμική επιχείρηση ενάντια σε ειρηνικούς διαδηλωτές.
Διαδηλώνουν γυναικόπαιδα στο Χαϊδάρι για να διαμαρτυρηθούν γιατί δεν έγιναν υπόγειες διαβάσεις και σκοτώνονται τα παιδιά όταν διασχίζουν τη λεωφόρο. Στέλνουν τα ηρωικά και ατρόμητα ΜΑΤ να ξυλοφορτώσουν τα ανίσχυρα γυναικόπαιδα.
Το ίδιο σενάριο επαναλαμβάνεται σχεδόν απαράλλακτα σε δεκάδες άλλες περιπτώσεις, αδιάφορο αν οι διαδηλωτές είναι εργάτες, αγρότες, φοιτητές, μαθητές, γυναικόπαιδα. Όπως στους απεργούς της Μαδέμ-Λάκο στη Χαλκιδική του Πετζετάκη στη Θήβα και στα ναυπηγεία στη Σύρο. Στη Θήβα έστειλαν τα ΜΑΤ για να τρομοκρατήσουν τους εργάτες να τους ξυλοφορτώσουν κι όχι μόνο αυτούς αλλά και μια έγκυο γυναίκα, το Δήμαρχο και βουλευτές. Όπως στις διαδηλώσεις της 9ης Αυγούστου και τη φοιτητική της 25ης Οκτώβρη όπου το όργιο τρομοκρατίας των ΜΑΤ συνοδεύτηκε από δεκάδες βαρείς τραυματισμούς διαδηλωτών αλλά και απλών περαστικών, γιατρών, δημοσιογράφων. Όπως στη μαθητική της Αγ. Βαρβάρας και πρόσφατα στα Μέγαρα όπου είχαμε πάλι άγριο ξυλοφόρτωμα, τραυματισμούς, πνίξιμο στα δακρυγόνα, ζαλάδες, λιποθυμίες και αναπνευστικές επιπλοκές σε ηλικιωμένους και παιδιά, τρομοκρατία, συλλήψεις που συνοδεύονταν με καταδίκες. Και παντού η εμφάνιση των ΜΑΤ προκαλεί την ίδια ομόθυμη λαϊκή αντίδραση ο λαός ενώνεται κι αγωνίζεται με όλα τα μέσα ενάντια στην προκλητική παρουσία, την εκφοβιστική κατοχή και τη τρομοκρατική επίθεση των ΜΑΤ. Ο Λαός τους φωνάζει: ούτε οι Γερμανοί δεν τάκαναν αυτά, κατοχή έχουμε, ούτε ο Παπαδόπουλος δεν τόλμησε, αυτή είναι η δημοκρατία σας. Τόσο είναι το μίσος του λαού ενάντια στο εγκληματικό αυτό σώμα, ώστε η κινητοποίηση στα Μέγαρα που ξεκίνησε για ένα ποδοσφαιρικό ζήτημα, μετατράπηκε μόλις εμφανίστηκαν κι επιτέθηκαν τα ΜΑΤ, σε πολύωρες οδομαχίες με πέτρες, ξύλα, γλάστρες, κοκταίηλ-μολότωφ, ακόμη και δίκαννα, με ένα και μόνο στόχο: να φύγουν τα ΜΑΤ.
Τα ΜΑΤ είναι το επίλεκτο σώμα, το καμάρι της αστυνομίας. Με ειδική εκπαίδευση, ειδικούς μισθούς, πριμ, επιδόματα. Το επάγγελμα τους, η νοοτροπία τους, η ζωή τους, είναι η εξάσκηση της ένοπλης αντιλαϊκής βίας. Δεν κάνουν τίποτε άλλο, παρά να τρομοκρατούν και να ξυλοφορτώνουν τον εργαζόμενο λαό. Παράσιτα της κοινωνιας δεν δουλεύουν και ζουν από τα χρήματα του Ελλ. Λαού. Δεν έχουν ούτε καν το πρόσχημα των άλλων αστυνομικών ότι ασχολούνται με τα τροχαία και τους ποινικούς. Έβγαλαν τελείως τις μάσκες κι έδειξαν ολοκάθαρα το πρόσωπο τους, τη πραγματική τους φύση: ένοπλη γκαγκστερική συμμορία στην υπηρεσία των Μποδοσά-κηδων, των Λάτσηδων, Σκαλιστήρηδων, των Μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού, των αφεντικών, ενάντια στον εργαζόμενο λαό. Απαραίτητη ένοπλη δύναμη για την αναπαραγωγή των κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών εκμετάλλευσης των εργαζομένου απ' το μεγάλο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό.
Χειρότεροι απ' τους γκάγκστερ του Σικάγου, αφού αυτοί πρόσφεραν προστασία στους ίδιους μικρομαγαζάτορες που τρομοκρατούσαν και χαράτσωναν, ενώ τα ΜΑΤ χαρατσώνουν τον εργαζόμενο λαό, μέσω των φορών, τρομοκρατώντας και ξυλοκοπώντας τον προσφέροντας συνάμα προστασία όχι σ' αυτόν αλλά στους εκμεταλλευτές του, τα μεγάλα μονοπώλια. Και το ότι ενώ ο ελλ. Λαός εργάζεται να τους πληρώνει, αυτοί κοπροσκυλιάζουν στο τεμπελχα-νείο των ΜΑΤ περιμένοντας με ανυπομονησία ποιοι εργαζόμενοι θα ξεσηκωθούν για να τρέξουν να τους ανοίξουν το κεφάλι, τους έχει τελείως αποθρασύνει, τους έχει κάνει τελείως ασύδοτους. Δεν λογαριάζουν κανένα και τίποτα, ούτε δικαιοσύνη, ούτε Βουλή. Την ιδεολογία τους την εκφράσανε καθαρά πρόσφατα, όταν ξυλοκοπώντας διαδηλωτές μέσα στη Νομική -γράφοντας στα παληά τους τα παπούτσια το πανεπιστημιακό άσυλο- τους έβριζαν: γαμ. τη δημοκρατία σας.
Τα ΜΑΤ σαν κύρια δύναμη τρομοκρατίας του λαού, παίζουν τον ίδιο ρόλο πούπαιξαν οι βασανιστές στη διάρκεια της δικτατορίας, το ρόλο εκφύλισης των πλατύτερων στρωμάτων του λαού με την πιο άγρια και πιο στυγνή τρομοκρατία στη πιο καθαρή της μορφή. Γι αυτό και δεν χτυπάνε μόνο τους διαδηλωτές, αλλά οποιονδήποτε βρουν μπροστά τους, περαστικούς, γυναικόπαιδα, γιατρούς, δημοσιογράφους, δημάρχους, βουλευτές. Κι αυτό γίνεται όχι επειδή υπάρχει κάποιος κακός αστυνομικός κατάλοιπο της χούντας, όπως ισχυρίζονται μερικοί, αλλά γίνεται συστηματικά και εσκεμμένα ύστερα από ειδική διδασκαλία σύμφωνα με τις "επιστημονικές αναλύσεις" για την ψυχολογία του όχλου. Όπως είπε ο Μπαλκος στη Βουλή: "τα δακρυγόνα δεν διακρίνουν μεταξύ διαδηλωτών και αθώων", χτυπάνε για να εκτοπίσουν γενικώτερα το λαό -ακόμα κι όταν από τη δική τους τη σκοπιά δεν είναι άμεσα αναγκαίο - όπως π.χ. στο Χαϊδάρι ή στα Μέγαρα, για να δείξουν έτσι χειροπιαστά και εξώφθαλμα το πραγματικό πρόσωπο του καθεστώτος, το βασικό του στήριγμα την τρομοκρατική ένοπλη αντιλαϊκή βία που δεν λογαριάζει ούτε Βουλή ούτε νόμο. Για να σκεφθεί ο απλός πολίτης: χτύπησαν το δήμαρχο και τον βουλευτή, άρα αυτοί δε λογαριάζουν κανένα, σκέψου με μένα τι θα γίνονταν, άρα κάτσε στ' αυγά σου. Δουλειά και σπίτι. Μακριά απ' τα κοινά και τις διαδηλώσεις. Αυτό ακριβώς θέλει ο φασισμός: να μετατρέψει τον πολίτη σε άβουλο αρνάκι για να μπορεί να αποφασίζει για την τύχη του πίσω από τις πλάτες του ανενόχλητος.
Θα μας πούνε ίσως ότι υπάρχει δούλη και Δημοκρατία κι η αστυνομία είναι "δημοκρατική". Για ποια αστυνομία μας μιλάνε; Γι αυτή που οι ίδιοι οι πολιτικοί αρχηγοί, σε χρόνο ανύποπτο, το 75-76, όταν η κατάσταση ήταν καλύτερη κι είμασταν στην αρχή μόνο του τρομοκρατικού οργίου των ΜΑΤ, χαρακτήρισαν σαν "δικτατορία με κοινοβουλευτικό μανδύα" (Παπανδρέου) "ολοκληρωτισμός με κοινοβουλευτική βιτρίνα" (Μαύρος) κι ακόμη κι ο Ηλιου, "το καθεστώς γλιστράει σε μορφές ολοκληρωτισμού που ο λαός δεν ξεχωρίζει απ' την δικτατορία". Κι ανάλογες δηλώσεις των ΚΚΕ και του Ζίγδη σήμερα. Για την κυβέρνηση, που ακόμα Χι η "Καθημερινή" αναφερόμενη στα μέτρα για το ενεργειακό είπε ότι προέρχονται από "δικτατορική κυβέρνηση".
Πότε και πώς έγινε ουσιαστική συζήτηση, και όχι παρωδία συζήτησης, στη δούλη για τη δημιουργία των ΜΑΤ; Πότε και πώς έγινε ουσιαστική συζήτηση για την αναγκαιότητα μιας συγκε-Χριμμένης επέμβασης τους; Το αντίθετο ακριβώς γίνεται. Επεμβαίνουν τα ΜΑΤ, ξυλοκοπούν τους εργαζόμενους κι ακόμη και δουλευτές κάνουν επερώτηση οι δουλευτές που "συζητιέται" μετά 10 μήνες -όταν στο μεταξύ, έχουν επέμβει άλλες 50 φορές τα ΜΑΤ κι έχουν ξυλοκοπήσει άλλους τόσους - και βγαίνει ο Μπάλκος παίζοντας το γνωστό θέατρο, και κάνοντας διάφορες διαδικαστικές μανούβρες κι αρνείται πασιφανή γεγονότα, όπως ότι κακοποιήθηκαν βουλευτές ή παραβιάστηκε το Πανεπιστημιακό άσυλο. Η κοροϊδία, το δούλεμα και το θέατρο που παίζεται έχουν φτάσει στο απροχώρητο. Είναι συνεχείς, ξετσίπωτες και υβριστικές, χωρίς καν να κρατιούνται τα στοιχειώδη προσχήματα. Μόνο μ' αυτές του Παττακού και σία μπορούν να συγκριθούν.
Την πραγματική αντίληψη του μηχανισμού, που κρατάει τα πόστα κλειδιά της εξουσίας, για τη σημερινή Βουλή, ανάλαβε να την εκφράσεις με τρόπο αποκαλυπτικό και επιγραμματικό ο σημερινός αρχηγός του Ναυτικού στη δεξίωση του προέδρου της "δημοκρατίας" μπροστά στον πρόεδρο και σε πλήθος βουλευτών και δημοσιογράφους: τη βουλή την έχω χεσμένη.
Μια τέτοια βούλη την οποία αυτοί που συμμετέχουν την έχουν χαρακτηρίσει "βιτρίνα", "μανδύα" και που ο ένοπλος-φασιστικός μηχανισμός, που κρύβεται πίσω απ' τον "μανδύα" και την "βιτρίνα" έχει "χεσμένη", δεν μπορεί σε καμμιά περίπτωση να νομιμοποιήσει κι ούτε να δικαιολογήσει τις φασιστικές επεμβάσεις των ΜΑΤ.
Οι εργαζόμενοι σφίγγουν το ζωνάρι. Έχοντας να αντιμετωπίσουν τον ψηλότερο πληθωρισμό στην Ευρώπη και την πολιτική της λιτότητας, αγωνίζονται καθημερινά να διαφυλάξουν το βιοτικό τους επίπεδο που μειώνεται σταθερά, ενώ τα κέρδη των μονοπωλίων σημειώνουν αλματώδη αύξηση. Κάνουν στάσεις εργασίας, διαδηλώσεις, απεργίες, καταλήψεις. Εκατοντάδες συνδικαλιστές έχουν απολυθεί. Άλλοι καταδικάζονται. Απεργίες διαρκούν μήνες, χρόνια. Κι η κυβέρνηση στέλνει τα ΜΑΤ.
Οι εργαζόμενοι εκμεταλλεύονται και καταπιέζονται όλο και περισσότερο κι έχουν δίκηο που αγωνίζονται, που ξεσηκώνονται και διαδηλώνουν τα αιτήματα τους. Και καμμιά ένοπλη δύναμη δεν έχει το δικαίωμα να τους ξυλοκοπάει, να τους τραυματίζει, να τους τρομοκρατεί. Καμμιά ένοπλη δύναμη δεν έχει το δικαίωμα να τον βομβαρδίζει με βιομηχανικά πολεμικά εργαλεία, με τα δακρυγόνα που σύμφωνα με τις διαταγές της ηγεσίας της αστυνομίας προς αυτούς που τα ρίχνουν, στα 5 βλήματα δακρυγόνα και τα 5 είναι θανατηφόρα αν χτυπήσουν άνθρωπο, και μπορούν να επιφέρουν βαρύτατους τραυματισμούς, να τυφλώσουν, ακόμη κι αν δεν χτυπήσουν. Είναι τα Ν206, Ν219, Ν230, Ν322 και Ν203. Και που όπως αποδείχτηκε στην Ευρώπη, ακόμα και αν δεν χτυπήσουν άνθρωπο μπορούν να προκαλέσουν, λόγω της χλωρασετοφενόνης που περιέχουν, βαρύτατους τραυματισμούς στους πνεύμονες και στην αναπνευστική λειτουργία.
Αυτά τα κοπρόσκυλα, που βαρύνονται με μια σειρά από εγκλήματα σε βάρος του Ελληνικού λαού, δεν αντιμετωπίζονται με διαμαρτυρίες, ανακοινώσεις, καταγγελίες που οι ίδιοι τις ρίχνουν στους σκουπιδοτενεκέδες, ούτε με επερωτήσεις που "συζητιόνται" μετά 1 χρόνο. Το πώς αντιμετωπίζονται μας τόδειξε ο Ελληνικός λαός στα Μέγαρα και στην Αγ. Βαρβάρα: με την πιο πλατειά λαϊκή κινητοποίηση, την λαϊκή αντίσταση. Αντιτάσσοντας στην τρομοκρατική βία αυτών των φασιστών, τον λαϊκό αγώνα με όλα τα μέσα, ακόμα και την ένοπλη λαϊκή βία, όπως στα Μέγαρα, όπου αντιμετώπισαν τα ΜΑΤ με πολύωρες βίαιες οδομαχίες, οδοφράγματα, βροχή από πέτρες, ξύλα, γλάστρες, βροχή από κοκταίηλ-μολότωφ και τέλος ακόμα και δίκαννα που τραυμάτισαν μερικούς.
Έτσι αποφασίσαμε να εκτελέσουμε έναν από τους βασικούς αρχηγούς τους, τον υποδιοικητή των ΜΑΤ μαζί με τον οδηγό-σωματοφύλακά του, που δεν είναι απλός οδηγός αλλά επίσης κοπρόσκυλο των ΜΑΤ. Ο κύριος αυτός, μεταξύ των άλλων, κατεύθυνε ο ίδιος τις λυσσασμένες δυνάμεις του, τόσο στη διαδήλωση της 9 Αυγούστου όπου με τον ραδιοασύρματο στο χέρι, έδινε διαταγές για το ξυλοφόρτωμα των διαδηλωτών, όσο και σ' αυτή της 25ης Οκτώβρη, όπου πάλι έκανε την ίδια δουλειά, όντας σε συνεχή επικοινωνία με τον διοικητή που την είχε αράξει μαζί με τους άλλους αρχηγούς στον θάλαμο επιχειρήσεων της αστυνομικής διεύθυνσης.
Για τη δημιουργία βέβαια των ΜΑΤ και το τρομοκρατικό όργιο τους, ευθύνονται κατ' αρχή η κυβέρνηση, με πρώτο και κύριο τον Καραμανλή, ο υπουργός Δημόσιας τάξεως, και η ηγεσία της αστυνομίας. Η σημερινή αστυνομία, για την οποία ολόκληρη η αντιπολίτευση λέει ότι δεν έγινε κάθαρση έχει νοοτροπία, μέθοδες, εσωτερικούς κανονισμούς και περιεχόμενο διδασκαλίας των αξιωματικών, ηγεσία, τελείως φασιστικές. Διδάσκονται από βιβλία πούχουν γραφεί επί δικτατορίας, όπως ομολόγησε πρόσφατα ο αρχηγός τους Λεμονής είτε επαναλαμβάνουν σα παπαγάλοι τις "επιστημονικές αναλύσεις" για την "ψυχολογία των εργαζομένων" πούχουν διδαχτεί στην Αστυνομική Ακαδημία της ΣΙΑ στην Ουάσιγκτων, όπου φοίτησε ο β' υπαρχηγός Ψυχογιός αλλά κι ο αρχηγός Λεμονής. Ο Ψυχογιός άλλωστε υπήρξε υπασπιστής του υπουργού δημόσιας τάξεως της χούντας Τοτόμη, γνωστού πράκτορα της ΣΙΑ. Κανείς απ' τους αξιωματικούς δεν μπαίνει στα ψηλά πόστα αν δεν έχει δεχτεί τις Αμερικάνικες "αναλύσεις" ή δεν έχει ευθυγραμμιστεί μ' αυτές.
Δεν εννοούμε όλους τους άνδρες της Αστυνομίας, τους απλούς αστυφύλακες, αλλά την ηγεσία, τα επίλεκτα σώματα, τα ΜΑΤ, τα τεθωρακισμένα, το σώμα ειδικών αποστολών, τους ανώτερους αξιωματικούς. Η συμπεριφορά της ηγεσίας προς τους αστυφύλακες, είναι αποκαλυπτική της νοοτροπίας της. Τον αστυφύλακα που πρόσφατα είχε διαμαρτυρηθεί γιατί κακοποιόντουσαν κοπέλλες μέσα σε τμήμα, τον απόλυσαν. Αντίθετα αυτόν πούχε ξυλοκοπήσει χωρίς λόγο έναν μικροπωλητή και που παραπέμφθηκε σε δίκη -και καταδικάστηκε σε μικρή ποινή - του δώσανε προαγωγή κι από αστυφύλακας βρέθηκε υπαστυνόμος. Όπως κι αυτοί που τραβάνε πιστόλι, πυροβολάνε και σκοτώνουν. Αυτοί που πυροβόλησαν και σκότωσαν, αντί να πιάσουν ποινικούς, όχι μόνον δεν διώκονται, αλλά παίρνουν προαγωγές. Το ίδιο κι αυτοί που πυροβόλησαν και σκότωσαν τον επαναστάτη αγωνιστή Χρήστο Κασίμη. Ενώ εκκρεμούσε μήνυση εναντίον τους για ανθρωποκτονία, πήραν προαγωγή απ' την ηγεσία της αστυνομίας και πήραν ειδικά παράσημα ανδρείας. Δηλαδή όποιος αστυφύλακας είναι δημοκρατικός και σέβεται στοιχειωδώς τον νόμο ή θα απολυθεί ή στην καλύτερη περίπτωση, απλός αστυφύλακας θα μείνει σ' όλη του τη ζωή. Αντίθετα όποιος δεν σέβεται τη διαδικασία των νόμων, αλλά ξυλοκοπάει, τραυματίζει, τραβάει πιστόλι, πυροβολεί, σκοτώνει, αυτός παίρνει προαγωγές, παράσημα, πριμ, επιδόματα.
Τα ΜΑΤ, οι ειδικές μονάδες αποστολών κι η ηγεσία της αστυνομίας βαρύνονται επίσης με μια απ' τις μεγαλύτερες μεταχουντικά φασιστικές τρομοκρατικές ενέργειες: Την δολοφονία εν ψυχρώ και με προμελέτη του λαϊκού αγωνιστή Τσιρώνη. Έκαναν ολόκληρη πολεμική επιχείρηση με ΜΑΤ, εκατοντάδες οπλισμένους μπάτσους με αυτόματα και ντουφέκια, περικύκλωσαν και τρομοκράτησαν ολόκληρη περιοχή, για να πιάσουν δήθεν έναν άνθρωπο ενώ θα μπορούσε να τον πιάση ο Εισαγγελέας με τρεις άλλους. Αλλά ήθελαν να τον εξοντώσουν με τον πιο στυγνό τρομοκρατικό τρόπο. Και δεν είδαμε μετά απ' αυτή την άγρια φασιστική δολοφονία, κανένα απ' αυτούς τους δήθεν "δημοκράτες" της ηγεσίας της αστυνομίας, τόσο ευαίσθητους όταν πρόκειται για κάνα μπάτσο πούφαγε δήθεν μια καρπαζιά, να βγει να διαχωρίσει τις ευθύνες του, να την καταγγείλει και να παραιτηθεί. Πράγμα που σημαίνει ότι όλη η ηγεσία συμφωνεί κι είναι συνυπεύθυνη για τη στυγνή δολοφονία του Τσιρώνη.
Τα βασανιστήρια τέλος συνεχίζονται στα τμήματα, κυρίως σε νέους κι άγνωστους αγωνιστές. Γι' αυτό κι όλας δεν ψηφίστηκε ποτέ στη Βουλή η πρόταση που θα χαρακτήριζε τα βασανιστήρια σαν ιδιώνυμο αδίκημα.
Δεκάδες οι καταγγελίες από νέους που συλλαμβάνονται σαν ύποπτοι κι απ' τους ποινικούς. Καταγγελίες απ' τους 4 αγωνιστές που καταδικάστηκαν στην Αγ. Βαρβάρα, και συνεχείς καταγγελίες απ' τον αγωνιστή Σκανδάλη που αφού του ρίξανε 5 χρόνια φυλακή σαν δήθεν υπαρχηγό του Τσιρώνη, τον έχουν ταράξει στα βασανιστήρια και στα ψυχιατρεία, με αποτέλεσμα νάναι στα 26 του χρόνια, ερείπιο, φυσιολογικά κατεστραμμένος, χωρίς να ενδιαφέρεται κανείς απ' τα "δημοκρατικά" μας κόμματα.
Αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία, όπου δεν θα υπάρχουν ΜΑΤ, δεν θα υπάρχουν μπάτσοι, χαφιέδες. Για μια κοινωνία όπου οι ίδιοι, οι εργάτες οπλισμένοι θα φυλάνε εκ περιτροπής τα εργοστάσια τους. Οι αγρότες θα φυλάνε τους συνεταιρισμούς και τις εκμεταλλεύσεις τους, οι φοιτητές τα Πανεπιστήμια κι ο ένοπλος λαός τις γειτονιές και τα δημόσια κτίρια. Κι αν χρειαστεί να υπάρξει ένα ειδικό μικρό σώμα, θα αφιερώνει ένα σημαντικό τακτό χρόνο της υπηρεσίας του στην παραγωγή μαζί με τον λαό, θάχει τα ίδια προβλήματα μ' αυτόν, θα ζει στις ίδιες συνθήκες κι έτσι δεν θα 1 ξεκόβεται απ' αυτόν και θα παράγει μέρος απ' το εισόδημα του.
Όσο γι' αυτούς που θα μας πούνε ότι παίζουμε το παιχνίδι της αντίδρασης και ότι δίνουμε πρόσχημα στους φασίστες θα τους πούμε: Το παιχνίδι των φασιστών το παίζετε εσείς οι ίδιοι με την δεξιά πολιτική σας, που δεν καλέσατε τον λαό σε μαζική και δυναμική κινητοποίηση, που θα επέβαλλε την κάθαρση στον κρατικό μηχανισμό και" την αστυνομία, και θα χτύπαγε έτσι τους φασίστες. Που αντίθετα κάνατε το παν για να σπάσετε την λαϊκή αγωνιστικότητα και πάλη, για να αποκοιμήσετε τον λαό, να τον στείλετε σπίτι του, με αποτέλεσμα, οι φασίστες να ξανασηκώσουν σήμερα κεφάλι -αφού άφησαν να περάσει η πρώτη μπορούλα - όπως τόδειξαν οι περσυνές δημοτικές εκλογές όπου οι φασίστες, αυτό που δεν πέτυχαν σε 7 χρόνια δικτατορίας, το πέτυχαν χάρη στην μαλθακή και οπορτουνιστική πολιτική της αριστεράς: να ισχυρίζονται ότι έχουν λαϊκό έρεισμα, να μετατρέπουν το 1% του 74 σε σχεδόν 50% στον Πειραιά και σε μια σειρά άλλες πόλεις. Τα κόμματα της αριστεράς είναι υπεύθυνα για το ότι παντού σήμερα οι φασίστες σηκώνουν κεφάλι, για το ότι έχουν γεμίσει τους τοίχους της Αθήνας και άλλων επαρχιακών πόλεων, με φασιστικά συνθήματα.
Τα κόμματα της αριστεράς είναι υπεύθυνα για το ότι δεν έκαναν ούτε μια δυναμική, μαζική κινητοποίηση, για την υπεράσπιση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων την στιγμή που η Δ. Ευρώπη συγκλονίζεται από απεργίες ολόκληρων βασικών κλάδων, κι ακόμα γενικές απεργίες.
Για το ότι έκαναν το παν, για να μην πετύχει η συγκέντρωση πούχε αποφασιστεί απ' τα σωματεία για τις 9 Αυγούστου. Όταν πρόκειται για φεστιβάλ-πανηγύρια γεμίζουν εκατοντάδες πούλμαν με κόσμο απ' τις γειτονιές. Όταν πρόκειται για αγωνιστική διαδήλωση δεν κάνουν καμμιά πλατιά κινητοποίηση κι αφήνουν τους εργαζόμενους-εργοστάσιο και 30 ως 80 άτομα- να πάνε στη διαδήλωση, εύκολη λεία για τα κοπρόσκυλα των ΜΑΤ. Ευθύνονται για το ότι δεν κάνουν τίποτα για τους συνδικαλιστές που απολύονται. Για το ότι αφήνουν τις απεργίες επίτηδες να τραινάρουν, για να τις σαπίσουν και να μπορούν να τις σπάνε πιο εύκολα. Τις αφήνουν να διαρκούν μήνες υπερασπίζοντας τες στα λόγια αλλά χωρίς να κάνουν τίποτα στην πράξη για να συντονίσουν περισσότερες απεργίες.
Λένε ότι υπάρχει πολιτική σκοπιμότητα γι' αυτή την δεξιά πολιτική. Αλλά κι αν ακόμα αύριο η δεξιά τους αυτή πολιτική τους φέρει ψήφους και πλειοψηφία, και αν γίνουν κυβέρνηση και ακολουθήσει πραξικόπημα -πράγμα που τόχουν σίγουρο κι οι ίδιοι, αφού προβάλλουν το καινούργιο πάνσοφο επιχείρημα, ότι μόνο η παρουσία του Καραμανλή σαν προέδρου μπορεί να το αποτρέψει - και καλέσουν τον λαό για αντίσταση, αν τον καλέσουν, τότε θάναι πολύ αργά. Γιατί δεν μπορούν να του λένε επί 10ετίες ότι θα περάσουμε ειρηνικά στον Σοσιαλισμό, κοινοβουλευτικά, και δεν μπορούν να του σπαν την αγωνιστικότητα, την μαχητική πρωτοβουλία, να τον στέλνουν σπίτι του, να τον νεκρώνουν και μετά να τον καλούν στις 12 παρά 5 να πάρει τα όπλα. Γιατί και τότε ο λαός δεν θα ξεσηκωθεί μαζικά δεν θα αντισταθεί, όπως στις 21 Απρίλη 67, στη Χιλή και αλλού.
Και τότε πάλι θα χτυπηθεί, γιατί θάχει βρεθεί απροετοίμαστος απ' τα κόμματα της αριστεράς, απροετοίμαστος πολιτικά, ιδεολογικά, οργανωτικά και ψυχολογικά, εξ αιτίας της πολιτικής του ειρηνικού περάσματος. Και μακροχρόνια λοιπόν, αυτοί είναι που παίζουν το παιχνίδι των φασιστών.
Αυτή η πολιτική της συνθηκολόγησης με την άρχουσα τάξη, αμφισβητιέται απ' όλο και περισσότερους αγωνιστές. Αμφισβητιέται καθημερινά μέσα στα εργοστάσια, στο επίπεδο των εργοστασιακών σωματείων, στους άμεσους διεκδικητικούς αγώνες, στις απεργίες, στα λοκ-άουτ. Σχεδόν καθημερινά υπάρχουν έντονες πολιτικές διαφωνίες ανάμεσα στους εργαζομένους και στα κομματικά στελέχη που αγωνίζονται απεγνωσμένα στον ρόλο τους του πυροσβέστη του κινήματος.
Αμφισβητιέται μέσα στο φοιτητικό κίνημα, όπως τόδειξε ανάγλυφα η συγκέντρωση της 25ης του Οκτώβρη, όπου υπήρχαν δύο συγκεντρώσεις: οι κομματικοί πούθελαν μια συγκέντρωση-πιλάφι, και αυτοί πούθελαν μια μαχητική, αγωνιστική εκδήλωση.
Αμφισβητιέται μέσα στις γραμμές των ίδιων των κομμάτων, στις νεολαίες τους και στις κομματικές οργανώσεις, όπου οι αποχωρήσεις, οι διαφωνίες, οι καταγγελίες, οι διαγραφές, οι διασπάσεις, έχουν οδηγήσει στην μεγαλύτερη κρίση μέσα στο κίνημα, στην απομαζικοποίηση, στην αδράνεια, στην απογοήτευση.
Αμφισβητιέται τέλος από όλους αυτούς που προωθούν τις πρωτοβουλίες λαϊκής βίας στη βάση, είτε αυθόρμητα σε μαχητικές εκδηλώσεις όπως στην Αγ. Βαρβάρα και στα Μέγαρα, με μολότωφ, οδοφράγματα και δίκαννα, είτε σαν λιγώτερο ή περισσότερο οργανωμένες ομάδες, πυρήνες, οργανώσεις.
Εκατοντάδες τα καψίματα αυτοκινήτων, εμπρηστικές βόμβες, δεκάδες βόμβες με εκρηκτικά ενάντια σε Αμερικάνικα αυτοκίνητα, σε Αμερικάνικες Τράπεζες, στα Πι-Εξ της Συγγρού και της Γλυφάδας. Ενάντια σε Γερμανικές επιχειρήσεις όπως την AEG, SIEMENS, BOSCH. Ενάντια στα ντόπια μονοπώλια, τον Μποδοσάκη, τον Σκαλιστήρη. Ενάντια σ' αυτοκίνητα της Αστυνομίας, σε γκαράζ και στον ασύρματο της Αστυνομίας, της Χωροφυλακής. Ενάντια σε κρατικούς οργανισμούς όπως στο Εργατοδικείο, την Εφορία Ν. Ιωνίας.
Κανάρης, Λαϊκή Συσπείρωση, ΛΑΣ, "Ομάδα Χρήστος Κασίμης", ΛΕΑ της θεσσαλονίκης και ΕΛΑ είναι οι πιο γνωστές απ' αυτές τις οργανώσεις. Εκτέλεση τέλος του βασανιστή Μπάμπαλη απ' την "ομάδα Ιούνης 78". Βίαιες ενέργειες που προδικτατορικά ήταν αδιανόητες, σήμερα αναπτύσσονται όλο και περισσότερο.
Οι πράξεις ένοπλης λαϊκής βίας απ' την επαναστατική αριστερά στα 5 χρόνια δημοκρατίας έχουν ξεπεράσει και ποιοτικά και ποσοτικά τις βίαιες ενέργειες των αντιστασιακών οργανώσεων στη διάρκεια της 7χρονης δικτατορίας.
Χαιρετίζουμε αγωνιστικά τον Ελληνικό λαό και τον καλούμε να εντείνει τις μαζικές κινητοποιήσεις του, τον καλούμε να αναλάβει και να πολλαπλασιάσει τις πρωτοβουλίες ένοπλης λαϊκής βίας στην βάση, για να κτίσουμε την οργάνωση των μαχητών κομμουνιστών, την οργάνωση των ένοπλων κομμουνιστών.
Για την Λαϊκή Εξουσία και τον Σοσιαλισμό. Μέχρι την τελική νίκη.
ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Επαναστατική οργάνωση "17 ΝΟΕΜΒΡΗ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου