«Μην θρηνείτε οργανωθείτε»
Να κατανοήσουμε ότι το Σύνταγμα στην μορφή που είχε πέρυσι, έχει τελειώσει και περάσει στην ιστορία. Θα είναι τραγικό να ζητήσουμε την νεκρανάσταση του και ψυχοκοινωνικά άχρηστο και επιβλαβές.
Το σύνταγμα δεν ηττήθηκε από τους "απέξω" ή την αστυνομία, αλλά από μέσα. Και εξηγούμε: Το σύνταγμα ηττήθηκε διότι δεν μπόρεσε να γίνει φορέας αλλαγής του εαυτού: Ο μικροαστός μπήκε μικροαστός και παρέμεινε έτσι μέχρι το τέλος, κρατώντας σφιχτά τα στερεότυπα και τον ναρκισσισμό του. Παρέμεινε δε βαθιά υποκριτής στην συνείδηση του.
Κάποιοι ήρθαν για παρέα, για να βρουν έρωτα, άλλοι να βρουν ρόλο, κλπ. Κάποιοι λίγοι για να αλλάξουν τα πράγματα. Δυστυχώς στην πλειονότητα, κυριάρχησε ο ναρκισσισμός και η λειτουργικότητα των ρόλων ως ψευδής αναπαράσταση: Στο σύνταγμα μπορούσες να είσαι ειδικός, θεματικός, καλλιτέχνης, υπερήρωας, διασώστης, παρουσιαστής, κλπ, όχι τόσο γιαυτό που πρόσφερες για τους άλλους, αλλά για το πόσο αυτό ήταν ευεργετικό στην αυτοεικόνα σου, που από την πρότερη αφάνεια σε έκανε κάτι: «Άτομο με θετική κοινωνική συμπεριφορά». Πάντα όμως εντός της πλατείας διότι εκτός αυτής το άτομο άλλαζε και φορούσε την παλιά του στολή, ρόλο ή εικόνα.
Αυτό είναι και το μεγαλύτερο δυστύχημα του συντάγματος, ότι τα άτομα έμειναν στατικά, δεν μπόρεσαν αυτές οι χιλιάδες κόσμου να γίνουν οι ίδιοι ή αλλαγή που επιθυμούσαν (αν το επιθυμούσαν - που και αυτό αμφισβητείτε). Αυτό φάνηκε στην εξέλιξη του κόσμου για το πώς κινήθηκε μέχρι και ένα χρόνο μετά στην προσπάθεια αναβίωσης του. Δεν μπόρεσε δηλαδή να δημιουργήσει ένα αίσθημα ψυχολογικής κοινότητας και να φτιάξει κοινωνικές σχέσεις αντίστασης.
Δεν ξέρω αν πέρυσι είχε το Ευro πως θα ήταν η πλατεία: Αν θα υπήρχε η Λαική συνέλευση ή μια γιγαντοοθόνη να βλέπουν μπάλα οι αγανακτισμένοι μαζί με τα ΜΑΤ, έστω και περικυκλωμένοι από αυτούς.
Όπως και να έχει ως συμβάν τελείωσε και σηκώνει πολλές και διαφορετικές αναλύσεις, που μπορεί να είναι αντίθετες από την δική μου. Βρεθήκαμε με αρκετούς και ενδιαφέροντες ή ιδιαίτερους ανθρώπους και στην πορεία συγκλίναμε μαζί τους, ενώ με άλλους αποκλίναμε ξανά στην πορεία. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι θα πρέπει να χαιρόμαστε γιαυτούς που έκαναν έστω και ένα χιλιοστό μπροστά για να αλλάξουν και να λυπόμαστε για αυτούς που παρέμειναν στάσιμοι γιατί είναι και οι πιο τραγικές φιγούρες στο όλο κοινωνικό συμβάν του Συντάγματος.
Ότι έγινε - έγινε και δεν αλλάζει. Απλά την επόμενη φορά να είμαστε πιο συντεταγμένοι και με πλαίσιο οργάνωσης και δράσης. Θα τα ξαναπούμε. Συνεχίζουμε μέχρι την ελευθερία!!!
Αργύρης Αργυριάδης
απο babylonia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου