Λόγια (και τραγούδια) μεγάλων αστέρων

Ο άνθρωπος των μεγάλων καλλιτεχνικών πονημάτων όπως το «Σούζι Τσούζει», «Ή το τσιγάρο ή εγώ», «Θεία Λόλα», «Δαίμονες», «Τα πρόστυχα εσώρουχά σου»… είναι και άνθρωπος με επικίνδυνα "πατριωτικά" και νεο-ολοκληρωτικά αντανακλαστικά... Για την ακρίβεια, είναι ο άνθρωπος εκείνος που κατασκευάζει (παρέα με άλλους επίδοξους ηγεμόνες) τα νέα ράϊχ της "δημοκρατίας της Ελλάδας". Είναι αυτός που -μεταξύ άλλων- στηρίζει τον εκφασισμό της κοινωνίας μέσα σε συνθήκες συστημικής κρίσης, είναι αυτός που προωθεί την τελική λύση: την επιτάχυνση των διαδικασιών μετασχηματισμού του ελληνικού κράτους (και κατ'επέκταση της κοινωνίας) σε ένα απολύτως ολοκληρωτικό και φασιστικό μοντέλο-στρατόπεδο, δίχως προσχήματα και φραγμούς. Από τον Νταλάρα έως τον Καρβέλα, από τον Χρυσοχοϊδη έως τον Καρατζαφέρη, αναδεικνύεται -για άλλη μια φορά- η επιθετική αναδιάταξη της κυριαρχίας απέναντι στην κοινωνία. Οι αισχρές μειοψηφίες της εξουσίας αντιμετωπίζουν τις ζωές των «από κάτω» λες και είναι αναλώσιμες, λες και μιλάμε για ένα πείραμα που δεν έχει κανένα απολύτως κόστος. Στην επιθετικότητα αυτή αλλά και στην έρημο που μας επιφυλάσσουν, να απαντήσουμε με ριζοσπαστικές προτάσεις και αναχώματα ελευθερίας, με απόκρουση της επέλασης της βαρβαρότητας, με αυτοοργανωμένα κοινωνικά δίκτυα αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας και δημιουργίας. Θάνατος στον εκφασισμό της καθημερινής ζωής.






Κυκλοφορεί στο διαδίκτυο η παρακάτω συνέντευξη γνωστού καλλιτεχνικού αστέρα:

«Χθες ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που άκουσα από στόμα πολιτικού ανδρός κάτι που επιτέλους ξεφεύγει από τα στενά όρια της απόλυτης ηλιθιότητας και τιποτολογίας που χαρακτηρίζει τον πολιτικό λόγο των ανίκανων αυτών του κοινοβουλίου. Μιλάω για τον Γιώργο Καρατζαφέρη και την εισήγησή του, εκτός του μαντρώματος των λαθρομεταναστών, να έχουν νόμιμο δικαίωμα οι πολίτες αυτής της χώρας να προστατεύουν τη ζωή τους και τα υπάρχοντά τους. Να έχουν το νόμιμο δικαίωμα να χρησιμοποιούν όπλα εναντίον των αποθρασυμένων αλλοδαπών που κλέβουν, βιάζουν και δολοφονούν τις περισσότερες φορές ατιμωρητί. Βέβαια αυτή η χώρα έχει συνηθίσει στον βιασμό της από τα επίλεκτα τέκνα της χρόνια τώρα, γιατί να ασχοληθεί με τους ανώνυμους αλλοδαπούς; Αυτοί είναι ένα απλό πταίσμα μπροστά στο παρατεταμένο έγκλημα που βιώνει η Ελλάδα τουλάχιστον επί τρεις δεκαετίες.

Η υφήλιος γνωρίζει τι είναι «έγκλημα και τιμωρία». Η Ελλάδα διδάσκει στον υπόλοιπο κόσμο τι είναι το «έγκλημα και ατιμωρησία». Και επανέρχομαι στον Καρατζαφέρη που έθιξε το θέμα των λαθρομεταναστών που είναι μία από τις δύο μάστιγες της Ελλάδας είτε συμφωνείτε είτε όχι. Η άλλη μάστιγα είναι η ανηθικότητα, η ασυδοσία και η ανικανότητα των περισσότερων πολιτικών της.

Δεν ασχολούμαι με τις ετικέτες που προσάπτει η κοινή γνώμη στους ανθρώπους. Το θεωρώ απόλυτα μικρονοϊκό. Δεν με αφορά η ετικέτα «αριστερός», «δεξιός», «κεντρώος», «κεντροδεξιός», «ακροδεξιός». Δεν με νοιάζει αν ο κύριος Καρατζαφέρης είναι «εξωγήινος». Ο δογματισμός είναι για τους ηλίθιους. Ο κομματισμός είναι για τους ηλίθιους. Ο ηλίθιος δογματισμός και ο κομματισμός έφεραν τη χώρα στην κατάσταση που βρίσκεται αυτή τη στιγμή. Για μένα υπάρχει σωστό ή λάθος. Ηθικό ή ανήθικο. Δίκαιο ή άδικο. Αλήθεια ή ψέμα. Οι καιροί αλλάζουν. Οι άνθρωποι αλλάζουν.

Το σύνταγμα και οι νόμοι θα έπρεπε να αλλάζουν και να αναπροσαρμόζονται στις απαιτήσεις των καιρών. Η μετριοπαθής πολιτική και η εθελοτυφλία των ηλίθιων και ανίκανων αυτού του κοινοβουλίου, οδηγεί μόνο στην καταστροφή αυτής της χώρας και τη συνεχή ταπείνωσή της. Οι ακραίες καταστάσεις απαιτούν και ακραίες λύσεις. Ακραία πνεύματα.

Δυστυχώς όμως δεν φτάνει μόνο ένας Καρατζαφέρης, χρειάζονται πολλοί περισσότεροι για να βρει η έννοια της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας και την πρακτική της σημασία. Έστω όμως και σαν απλή εισήγηση που δεν θα βρει ποτέ της ευήκοα ώτα και θα θαφτεί για πάντα κάτω από την ισοπεδωτική ηλιθιότητα των ισχυρών και των πολλών, στα δικά μου τα αυτιά ακούστηκε σαν ήχος αναστάσιμος…»

thersitis