Ο δίκαιος αγώνας των ναυτεργατών

Δεν πρόλαβε να ξεκινήσει η απεργιακή κινητοποίηση των ναυτεργατών και – σαν έτοιμα από καιρό – τα γνωστά αντεργατικά κέντρα ξεσπάθωσαν κατά των απεργών. Προεξάρχουσας της ΝΔ, από κοντά και η Μπακογιάννη, βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ο ΛΑ.Ο.Σ., ενώ στο χορό μπήκαν και τα αστικά ΜΜΕ, με μένος επιτίθενται στο δίκαιο αγώνα των εργατών της θάλασσας.
Πρώτο τους όπλο η συκοφαντία. Και τι δεν εκτόξευσαν εναντίον των απεργών: Πως η απεργία τους καταστρέφει τους αγρότες, πως αποκλείει τους νησιώτες, πως εμποδίζουν την οικονομική δραστηριότητα.
Στην πραγματικότητα αυτό που ζητάνε από τους απεργούς ναυτεργάτες είναι «να κάτσουν στα αυγά τους». Να σκύψουν το κεφάλι και να αποδεχτούν τη μείωση των συντάξεών τους, την κατάργηση της κλαδικής τους Σύμβασης, την εκδίωξή τους από τα πλοία για να αντικατασταθούν από άλλους φθηνότερους, τη διάλυση των ασφαλιστικών τους ταμείων (ΝΑΤ, Οίκος Ναύτου).
Οι ορκισμένοι εχθροί των ναυτεργατών δεν πρωτοτυπούν. Εχθρεύονται και επιτίθενται στους ναυτεργάτες, όπως και σε κάθε λαϊκό αγώνα. Το ίδιο έκαναν όταν στη θέση των ναυτεργατών ήταν οι αγρότες. Σε κάθε αγροτική κινητοποίηση ήταν απέναντί τους και απαιτούσαν από τους ξωμάχους να αποδεχτούν τη μοίρα τους.
Με τον ίδιο τρόπο και εξίσου το ίδιο μένος, απαιτούν από όλους τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα να αποδεχτούν την κατάργηση των Συμβάσεων και τη μείωση των μισθών για να μην μπούνε – όπως διατείνονται – εμπόδια στη συμφωνία με την τρόικα και ναυαγήσει η «σωτηρία» της χώρας, δηλαδή η πλουτοκρατία. Και δεν πρωτοτυπούν γιατί τα κόμματα αυτά, όπως και η κυβέρνηση, είναι ταγμένα. Εχουν προ πολλού διαλέξει στρατόπεδο και αυτό είναι το στρατόπεδο της πλουτοκρατίας.
Τίποτα το περίεργο δεν υπάρχει σε αυτή τη μανιασμένη επίθεση. Στην περίπτωση των ναυτεργατών τάσσονται με τους εφοπλιστές. Στην περίπτωση των αγροτών πήγαν με τα μεγάλα εμπορικά μονοπώλια, τους μεσάζοντες, την πολιτική της ΕΕ που τους ξεριζώνει.
Στην περίπτωση των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα στέκονται δίπλα στους βιομήχανους και στους τραπεζίτες. Δεν υπάρχει αγώνας, δεν υπάρχει απεργία, δεν υπάρχει ούτε ένας κλάδος που να μη χύνουν εναντίον του το ταξικό τους δηλητήριο.
Μόνο που όσο και αν συκοφαντούν, όσο και αν σκηνοθετήσουν – σε απευθείας συνδέσεις – τον «κοινωνικό αυτοματισμό», δεν μπορούν να κρύψουν ότι ο αγώνας των ναυτεργατών είναι όχι μόνο δίκαιος, αλλά πέρα για πέρα αναγκαίος.
Γιατί οι διεκδικήσεις των ναυτεργατών δεν αφορούν στενά τον κλάδο τους. Το τσάκισμα των δικαιωμάτων τους που επιδιώκουν οι ακτοπλόοι εφοπλιστές και όσοι τους επιτίθενται θα είναι σε βάρος ολόκληρης της εργατικής τάξης.
Το αντίστροφο, η νίκη των ναυτεργατών, θα είναι νίκη όλων των εργαζομένων. Αφορούν και τους αγρότες που η σοδειά τους και το εισόδημά τους κινδυνεύουν όχι από τις κινητοποιήσεις ενός κλάδου, αλλά από την αντιαγροτική πολιτική που μόνιμα και διαχρονικά τους καταδικάζει να είναι έρμαια των πολυεθνικών των τροφίμων και των μεγαλεμπόρων.
Να γιατί και οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες πρέπει να συμπαραταχθούν με τους ναυτεργάτες και από κοινού να αντιπαλέψουν την αντιλαϊκή πολιτική που έχει και τους δύο στο στόχαστρο. Εκεί πρέπει να στρέψουν τα βέλη τους, αντιπαραθέτοντας στο διχασμό που καλλιεργούν οι δυνάμεις του κεφαλαίου την αλληλεγγύη και τον κοινό αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική.
ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης