Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΥ Συνταγματολόγος
Η επιστράτευση των απεργών γίνεται, κατά την κυβέρνηση, ως απάντηση στην «ευθεία πρόκληση κατά της νομιμότητας» που συνιστά, κατ' αυτήν, η απεργία.
Στην πραγματικότητα όμως είναι η ίδια που, για ακόμη μία φορά, καταπατά και μάλιστα βάναυσα το Σύνταγμα. Το δικαίωμα στην απεργία και η ελευθερία της εργασίας προστατεύονται συνταγματικά και από διεθνείς συμβάσεις εργασίας (ιδίως την 29 αλλά και τις 105, 87 και 98). Για το λόγο αυτό η «επίταξη υπηρεσιών», όπως είναι ο νομικός όρος για την «πολιτική επιστράτευση», επιτρέπεται, σύμφωνα με το άρθρο 22 παρ. 4 του Συντάγματος, μόνον σε δύο περιπτώσεις: «επείγουσα κοινωνική ανάγκη από θεομηνία ή ανάγκη που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία».
Ακόμη και ο νόμος 3536/2007, ο οποίος -αντισυνταγματικά- διεύρυνε τη δυνατότητα επιστράτευσης, θέτει ως αναγκαίο όρο να υπάρχει «άμεση κοινωνική ανάγκη που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή υγεία».
Είναι προφανές ότι κάτι τέτοιο δεν συντρέχει στην παρούσα περίπτωση.
Η κυβέρνηση δείχνει ξανά πως θεωρεί ότι το Σύνταγμα δεν τη δεσμεύει. Η κοινωνία πρέπει να αντιδράσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου