Αποκλίνουσα συμπεριφορά, αποκλίνοντες προϋπολογισμοί και διώξεις αγωνιστών.

Στη εισηγητική έκθεση του σχεδίου νόμου για την τροπολογία ποινικοποίησης περί μίη καταβολής του τέλους διοδίων (Φεβρουάριος 2011), εκείνο που στηλιτευόταν ήταν η «αποκλίνουσα συμπεριφορά» των πολιτών που διαμαρτύρονταν και αγωνιζόντουσαν ενάντια στις ληστρικές συμβάσεις παραχώρησης των εθνικών δρόμων σε μεγαλοεργολάβους και τραπεζίτες υπό τις ευλογίες της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ (2007).

Ο αγώνας μας ενάντια στα διόδια από τα τέλη του 2009 αντιμετώπισε την οργή των κυβερνήσεων της χρεοκοπίας και των μεγαλοεργολάβων, με αυτεπάγγελτες διώξεις, μηνύσεις και αγωγές των κοινοπρακτικών σχημάτων που διαχειρίζονται έργα και διόδια εναντίον αγωνιστών σε όλη την Ελλάδα, μαζί κι αυτές των 20 και πλέον αγωνιστών από Βόλο και Λάρισα.

Οι Αυτοκινητόδρομοι Αιγαίου δεν έμειναν στις αυτεπάγγελτες διώξεις του εισαγγελέα Λάρισας, την ευσυνείδητη δουλειά αστυνομικών που κατέγραφαν πινακίδες οχημάτων κατά τις κινητοποιήσεις για να τις στείλουν στον εισαγγελέα, ούτε καν στη διατεταγμένη υπηρεσία αστυνομικών της Ασφάλειας Βόλου …προκειμένου να αναγνωριστούν διαδηλωτές. Κατέθεσαν και μηνύσεις (δια χειρός Ι. Νασούλη, δ/ντή της εταιρείας) προκειμένου να στοιχειοθετήσουν την «βίαιη κι εγκληματική» μας συμπεριφορά και να συνδράμουν στις εκκλήσεις του αστικού τύπου και των υπουργών, ότι υπονομεύαμε την ολοκλήρωση των «μεγάλων» έργων των οδικών αξόνων.

Η πικρή χολή που χύθηκε για τους «τζαμπατζήδες» των διοδίων, όχι απλά αποκρούστηκε από ένα πανελλαδικό κύμα οργής που πήγε παράλληλα με τη χρεοκοπία της χώρας, αλλά αυτό το κίνημα, μαζί με τις ογκώδεις εργατικές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις κατά των μνημονίων, τις πλατείες των αγανακτισμένων, μετουσιώθηκε σε αυτοσυνείδηση των λαϊκών μαζών για την απόδοση ευθυνών της χρεοκοπίας, οδηγώντας στον εκφυλισμό του αστικού μεταπολιτευτικού συστήματος, ανατρέποντας αρχικά τη κυβέρνηση του «λεφτά υπάρχουν», διαλύοντας την διορισμένη τρικομματική κυβέρνηση του αρχιτραπεζίτη Παπαδήμου, δίνοντας ένα τέλος στη παντοδυναμία των χρεοκοπημένων, με τις διπλές βουλευτικές εκλογές του 2012.

Μπορεί το κίνημα των διοδίων να εξόργισε κυβερνώντες, μεγαλοεργολάβους, τραπεζίτες και ΜΜΕ, αλλά κανείς δεν μπόρεσε να μας διαψεύσει αναφορικά με τις αποκαλύψεις και τις προβλέψεις μας ότι:

•  οι συμβάσεις παραχώρησης ήταν και είναι ληστρικές
•  οι μπάρες στους δρόμους ήταν η αρχή για να βάλουν μπάρες σε όλη μας τη ζωή
•  το σύνολο των κοινωνικών αγαθών θα μετατρεπόταν σε εμπορεύματα (τώρα όλα πουλιούνται)
•  οι συμβάσεις παραχώρησης των δρόμων ήταν το πρόδρομο φαινόμενο της δημοσιονομικής χρεοκοπίας της χώρας (αδυναμία χρηματοδότησης των δημοσίων επενδύσεων ήδη από το 2007)
•  μεγάλο μέρος των εσόδων των διοδίων θα πήγαινε στην αποπληρωμή του καπιταλιστικού χρέους (κοινή δήλωση Ρέππα-Παπακωνσταντίνου Μάρτιος 2011)
•  το χρηματοδοτικό σχήμα των παραχωρήσεων θα τιναζόταν στον αέρα εξαιτίας της χρηματιστηριακής-τραπεζικής κρίσης καθώς οι μοναδικές εγγυήσεις των δανειακών συμβάσεων των κοινοπρακτικών σχημάτων προς τις τράπεζες ήταν τα μελλοντικά έσοδα από διόδια.

Παρά την ελπίδα ότι η «αποκλίνουσα συμπεριφορά» των πολιτών θα διορθωνόταν με τη ποινικοποίηση της μη καταβολής του τέλους διοδίων, με γιγαντιαίες αγωγές (η ΝΕΑ ΟΔΟΣ ζητάει αποζημίωση 500.000€ από κατοίκους της περιοχής Αφιδνών), δίκες αγωνιστών (Κιάτο) ή με φρονηματικές διώξεις (Βόλος, Λάρισα) του μετεμφυλιακού άρθρου 184/1951 του Ποινικού Κώδικα (περί πρόκλησης σε διάπραξη ή διέγερση κακουργήματος ή πλημμελήματος), η «αποκλίνουσα συμπεριφορά» μεταφέρθηκε από τις εθνικές οδούς, στους δρόμους των αστικών κέντρων της μαζικής ανεργίας κι εξαθλίωσης.

Όμως, το σημαντικότερο πρόβλημα των διοδιαρχών και της σημερινής αστικής μνημονιακής κυβέρνησης παραμένει η χρεοκοπία του καπιταλισμού και η χρεοκοπία των τραπεζών.

Ισπανικές, πορτογαλικές και ιρλανδικές τράπεζες θέλουν να αποχωρήσουν από τα χρηματοδοτικά σχήματα, ενώ αβέβαιη παραμένει η συμμετοχή των ελληνικών τραπεζών καθώς οι διαδικασίες της ανακεφαλαιοποίησης και των συγχωνεύσεων δημιουργούν αναταράξεις (και μαζικές απολύσεις μέσα στο 2013) στον εγχώριο τραπεζικό κλάδο, ενώ ταυτόχρονα η μοναδική εγγύηση των δανειακών συμβάσεων (τα έσοδα από διόδια) έχει καταρρεύσει. Οι προϋπολογισμοί των εσόδων από διόδια στη 30ετία των παραχωρήσεων στα 4 νεκρά εργοτάξια, αναθεωρήθηκαν προς τα κάτω, ως εξής:

ΕΤΑΙΡΕΙΑ	ΑΡΧΙΚΗ ΠΡΟΒΛΕΨΗ	ΝΕΑ ΕΚΤΙΜΗΣΗ	ΜΕΤΑΒΟΛΗ
ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΟΙ ΑΙΓΑΙΟΥ	6,2	3,6	-41,94%
ΟΛΥΜΠΙΑ ΟΔΟΣ	14,4	7,2	-50,00%
ΝΕΑ ΟΔΟΣ	8,2	5,9	-28,05%
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΟΔΟΣ	1,4	0,99133	-29,19%
ΣΥΝΟΛΟ	30,2	17,69133	-41,42%
(Τα ποσά σε δις Ευρώ)
πηγή Καθημερινή, 16/12/2012

Χωρίς τον επανακαθορισμό των επιτοκίων δανεισμού των παραχωρησιούχων από τις τράπεζες (το Δημόσιο αποδέχτηκε επιτόκια αποζημιώσεων προς τους κοινοπράκτες μέχρι και 7%!!), κανένα έργο δεν μπορεί να ξεκινήσει κι είναι προφανές ότι αν οι τράπεζες ζητούσαν τώρα την ικανοποίηση των απαιτήσεών τους, το μέλλον των κοινοπρακτικών μεγαλοεργολαβικών σχημάτων θα ήταν εξαιρετικά αβέβαιο. Δεν αποκλείεται να ξαναδούμε το απίθανο γεγονός, τράπεζες που απαιτούν τα δανεικά για να μην χρεοκοπήσουν, να απειλούν με κατάσχεση των έργων (επιστολή τράπεζας προς την ΕΓΝΑΤΙΑ ΑΕ περί κατάσχεσης της Εγνατίας Οδού!).

Η χρονική μετάθεση της ολοκλήρωσης των έργων κατά μια 3ετία ή η αναθεώρηση του κατασκευαστικού έργου (ο Ε65 δεν έχει νότιο και βόρειο άκρο!) δεν μπορούν να κρύψουν τη τεράστια αποτυχία των παραχωρήσεων των κοινωνικών αγαθών σε εργολάβους και τραπεζίτες.

Οι νέες εκτιμήσεις των εσόδων από διόδια θα αναθεωρηθούν περαιτέρω, ακολουθώντας την υφεσιακή πορεία της ευρωζώνης και τη καταβύθιση της ελληνικής οικονομίας, η παράδοση χιλιάδων πινακίδων αυτοκινήτων λόγω αδυναμίας πληρωμής των τελών κυκλοφορίας, η δραματική μείωση της κυκλοφορίας και των διελεύσεων, η αδυναμία να εφαρμοστεί η συμφωνηθείσα τιμολογιακή πολιτική των διοδίων, μαζί με τη γιγάντωση της ανεργίας στο εφιαλτικό 31% μέχρι το 2014, θα αποδείξουν ότι οι μόνοι αποκλίνοντες εγκέφαλοι είναι όσοι βούλιαξαν τη χώρα στη χρεοκοπία: οι καπιτα-ληστές και το πολιτικό τους προσωπικό, που αφού έβαλαν ένα εισπρακτικό φραγμό στους δρόμους, στο τέλος απέκλεισαν με μπάρες τη ζωή εκατομμυρίων.

Στην άβυσσο της χρεοκοπίας που έχει οδηγηθεί ολόκληρος ο «θαυμαστός» καπιταλιστικός κόσμος, καμιά αγωγή, μήνυση ή δίκη αγωνιστών δεν πρόκειται να τον επαναφέρει στη ζωή.

Η έφοδος και το άλμα στους ουρανούς, είναι το ζητούμενο από εμάς!

31/12/2012

Γιάννης Χατζηγιάννης

Μέλος του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος (ΕΕΚ)