Αύριο όλοι/όλες στην πορεία

Μία ασπρόμαυρη φωτογραφία. Καλοκαίρι, τέλη Ιουλίου του 1974, μία μαμά με τον μόλις ενός έτους γιo της στην παραλία των Νέων Ρόδων. Ο μπαμπάς τράβηξε τη φωτογραφία και μετά από λίγες ώρες έφυγε για την Αλεξανδρούπολη, για τη γενική επιστράτευση. Έχοντας στο μυαλό μου αυτή τη φωτογραφία προσπάθησα φέτος το καλοκαίρι, πάλι τέλη Ιουλίου, να καταλάβω που περίπου ήμασταν, τότε, εγώ και η μάνα μου. Μου έκανε τεράστια εντύπωση ότι το μέρος μοιάζει να είναι ίδιο. Ίδια η θάλασσα, ίδια η παραλία, ίδιο ακόμα και το χωριό, εντάξει στο περίπου, αλλά μοιάζει – ή τουλάχιστον πρέπει να μοιάζει - πάρα πολύ με τότε. Όλη η περιοχή, από την Ολυμπιάδα μέχρι και τον πέτρινο τοίχο στο τέλος της Κομίτσας δεν έχει αλλάξει εξαιρετικά πολύ από τότε, πριν από 38 χρόνια, πριν από ένα αιώνα. Εντάξει χτίστηκαν πολλά εξοχικά σπίτια – καμία σχέση όμως με τα όργια στο πρώτο και στο δεύτερο πόδι – υπάρχουν παραλίες που πια δεν μπορείς να θυμηθείς ακριβώς που ήταν, αλλά αυτό που είδα εγώ – μέσα από τη φωτογραφία – όταν ήμουν ενός έτους, αλλά και αργότερα με το αντίσκηνο έξω από την Ολυμπιάδα, το είδε, το βλέπει, και η κόρη μου τα τελευταία δύο χρόνια.
Εγώ καρντάση με αυτές τις σκέψεις θα κατέβω αύριο στην πορεία ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική, αλλά και στο Κιλκίς και στη Θράκη. Και σκέψου πως αν εγώ, εδώ από τη Θεσσαλονίκη, έχω ένα λόγο για να τα κάνω πουτάνα όλα για να μην καταστραφεί αυτό το υπέροχο μέρος, τότε οι άνθρωποι που ζουν εκεί έχουν ένα εκατομμύριο, και βάλε, λόγους. Η απόφαση τους να φέρουν τον «πόλεμο» στη Θεσσαλονίκη, αύριο και στην Αθήνα, είναι 100% σωστή. Πρέπει να ηττηθούν τα επιχειρήματα υπέρ της «επένδυσης» εκεί που παράγονται και εκεί που η μπογιά τους έχει πέραση. Στους ζαβλακωμένους, από τα δελτία των 8, που πιστεύουν (αν είναι δυνατόν!) ότι θα κοπούν πέντε στρέμματα δάσους για να γίνουν πέντε χιλιάδες θέσεις εργασίας και στις άλλες μπούρδες που δεν αντέχουν ούτε σε πέντε δευτερόλεπτα συζήτησης. Ο Μπόμπολας και η Ελντοράντο πρέπει να πάρουν τον πούλο, ο Παπακωνσταντίνου θα πρέπει να δικαστεί, γιατί υπέγραψε τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων χωρίς να γνωρίζει ούτε καν σε ποιο μέρος της Χαλκιδικής είναι τα μεταλλεία, και όλοι εμείς αύριο θα πρέπει να πάμε στην πορεία.
Θ.Μ.