Καμία δίωξη στον αρνητή στράτευσης Μ. Εξιόγλου - Το δικαίωμα στην άρνηση στράτευσης είναι αδιπραγμάτευτο

Ο αγώνας κατά της υποχρεωτικής στράτευσης για μη- θρησκευτικούς λόγους κρατάει εδώ και καιρό στον ελλαδικό χώρο. Ξεκίνησε το 1986 όταν οι πρώτοι αντιρρησίες συνείδησης αρνήθηκαν τη συμμετοχή τους στον εθνικό στρατό. Διώχθηκαν ποινικά και φυλακίστηκαν για αυτή τους την απόφαση. Η δίωξη αυτή ήταν και είναι ξεκάθαρα δίωξη των πολιτικών τους φρονημάτων. Ακόμα και σήμερα, στο κατ' επίφαση δημοκρατικό καθεστώς που έχουμε (όταν σχεδόν σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη η στρατιωτική θητεία είναι προαιρετική), η Ελλάδα επιμένει σε ένα αναχρονιστικό και ανελεύθερο σύστημα υποχρεωτικής στράτευσης του ανδρικού πληθυσμού. Το καθεστώς αυτό πλήττει σοβαρά πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα όπως αυτά της αντίρρησης συνείδησης και της αυτοδιάθεσης. Ταυτόχρονα υποβάλει το άτομο σε μια εξευτελιστική 9μηνη ( και παλαιότερα πολύ πιο μακροπερίοδη) διαδικασία η οποία παραβιάζει κατάφορα την προσωπικότητά του, την ιδιοσυγκρασία του και τον καθιστά υπόδουλο του μιλιταριστικού συστήματος. Με κυρίαρχη αναφορά στο έθνος «εξαφανίζει» τις κοινωνικές συγκρούσεις, προάγει το «ενιαίο» ισοπεδωτικό βλέμμα του εθνικισμού ενάντια στον «ξένο» και ενισχύει τη ρατσιστική «ανωτερότητα» απέναντι στον «άλλο». Με πρόφαση την προσφορά στην πατρίδα και την εθνική ασφάλεια της χώρας, το ελληνικό κράτος χρησιμοποιεί τον μηχανισμό του στρατού για την επέκταση και κυριαρχία των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων του κεφαλαίου, εντός και εκτός των συνόρων, το οποίο και υπηρετούν οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις του. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι ασκήσεις εσωτερικής καταστολής όλο και πληθαίνουν, ούτε το ότι το φασιστικό-ναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής ζητά την επέκταση της στράτευσης και στο γυναικείο κομμάτι του πληθυσμού.

Παρ' όλες όμως τις διώξεις ,τις φυλακίσεις και πρόσφατα τις εξωπραγματικές χρηματικές ποινές (χαράτσι - πολιτικό πρόστιμο 6000 ευρώ) οι αρνητές στράτευσης (ολικοί και εναλλακτικής θητείας) συνεχίζουν να αγωνίζονται και έχουν καταφέρει αρκετά μέχρι σήμερα (θέσπιση της εναλλακτικής θητείας και μετέπειτα θετικών διατάξεις σε σχέση με αυτή, μη εξουθενωτικές αποφάσεις των στρατοδικείων κ.α.).

Στο πλαίσιο αυτό, διώκεται στις 18 Δεκέμβρη 2012 και ο σύντροφος Μ. Εξίογλου για την πολιτική του απόφαση να αρνηθεί ολοκληρωτικά τη στρατιωτική θητεία. Ο ίδιος αναφέρει στη δημόσια δήλωση που κατέθεσε το Μάη του 2010 μαζί με άλλους 6 αρνητές:

«Ας το πούμε απλά. Δε γουστάρουμε να πάμε φαντάροι. Δε θέλουμε το στρατό ούτε για εμάς, ούτε για κανέναν. Μας απωθεί ένας μηχανισμός εξουσίας, ιεραρχίας, απόλυτης πειθαρχίας, παραλογισμού, ισοπέδωσης της προσωπικότητας, της διαφορετικότητας, της ιδιαιτερότητας. Ένας μηχανισμός που υπάρχει για να ασκεί βία προς τρίτους, αλλά και στους ίδιους τους "μετέχοντες" σε αυτόν.[.] Αν υπάρχει κάποιο νόημα στη λέξη πατρίδα σίγουρα για εμάς δεν είναι το μίσος για το γείτονα Τούρκο, Μακεδόνισσα, Αλβανό κτλ. εργαζόμενο, μαθήτρια, φοιτητή που αναγκάζεται να καταπίνει τις αντίστοιχες αηδίες περί εθνικού συμφέροντος που μας ταΐζει και η εγχώρια άρχουσα τάξη και η στρατοκρατική κάστα (ευτυχώς αδύναμη και σε απαξίωση όσο ποτέ σε αυτή τη χώρα). Μας είναι ξεκάθαρο πως το μέτωπο σύγκρουσης που διαλέγουμε είναι ενάντια στο αφεντικό μας, στο λαμόγιο πολιτικό που μας κυβερνά, τους κεφαλαιοκράτες του τόπου που μας κοροϊδεύουν στα μούτρα, ενάντια στον κάθε τύπου φασίστα της διπλανής πόρτας και όχι εναντίον των απέναντι (που η αμαρτία τους είναι απλά ότι γεννήθηκαν απέναντι). [.]»

· ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥΣ.

· ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΝ ΑΡΝΗΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ Μ. ΕΞΙΟΓΛΟΥ.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΟΡΕΙΑ

ΤΡΙΤΗ 18/12/2012 ΣΤΙΣ 8:30πμ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ Ο.Σ.Ε. ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ

ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ